Brak uczuć

Nie mam już kompletnie  uczuć. Zaczyna to być coraz bardziej tragiczne w skutkach.
Nikogo nie kocham. Mam zonę i dziecko i praktycznie niczego do nich już nie czuję. Szukam i szukam, sięgam najgłebiej jak tylko potrafię aby rozpaczliwie cokolwiek znaleźć. I nic. Pusto. Nie ma we mnie niczego. Człowieczeństwo? A co to znaczy? Czuję tylko niechęć, złość, nienawiśc. Nawet bliscy mnie drażnią swoją obecnością. W domu panuje cisza... Klimat taki jak w normalnych rodzinach po jakiejś karczemnej awanturze, zdradzie i tym podobnych. A u nas wszystko jest w porządku... Czy raczej powinno być.
Bo to, że jestem wariatem powoduje, że nic nie jest i nie będzie już nigdy w porządku.
Jest mi z tym bardzo źle.
Jedynie rozmowy na fazie z podobnie jak ja popieprzonymi osobami mają jakikolwiek sens.
Ale już nawet na fazie nie potrafię rozmawiać z normalnymi, czy z bliskimi.
Nie wiem co robić.
"Pójść w świat" to chyba jedyna rzecz, którą mogę zrobić.
A raczej pójść w zaświaty.
Bez pozytywnych uczuć nie da się żyć.
To wszystko jest bez sensu.
Mało kto jest w stanie zrozumieć ten bezsens wewnętrznej pustki. To jest nie do wytrzymania.
Już nie wiem gdzie przed sobą uciekać.